سمیع(مدرسه علمیه امام خمینی (ره)کرمانشاه)

علم و پژوهش در بیانیه گام دوم انقلاب

رهبر معظم انقلاب در بیانیه گام دوم انقلاب،جوانان،دانشگاهها، دانشگاهیان، مراکز پژوهش و پژوهشگران را به صورت گرم، قاطع و جدی درباره توجه به علم و پژوهش تذکر، هشدار و فراخوان داده است.

تذکر و یاد آوری از این جهت که علم و پژوهش یکی از شاخصه های اصلی توسعه و پیشرفت محسوب میشود. موفقیت در تمام فعالیت‌های مربوط به توسعه صنایع، کشاورزی، خدمات و… به شکلی به گسترش فعالیت های علمی پژوهشی بستگی دارد. هرآنچه به عنوان پیشرفت علوم در دوره های گوناگون تاریخ بررسی می‌کنیم، حاصل تلاش افرادی است که در کار خود رویکردی پژوهشی داشته اند.

هشدار رهبر معظم از این جهت است که توسعه سیاسی،فرهنگی،صنعتی کشور بدون توجه به گسترش علم و پژوهش در جامعه با موفقیت چندانی همراه نخواهد بود و هیچ کشوری قادر به شناسایی و حل مشکلات موجود و طرح استراتژی در جهت توسعه و پیشرفت نخواهد بود.کشورهای پیشرفته صنعتی بخش قابل توجهی را به سرمایه گذاری در امور پژوهشی اختصاص داده‌اند.به گفته کارشناسان این رقم برای کشورهای صنعتی 5درصد است حال آنکه در ایران این رقم حدود نیم درصد است. عدم توجه به علم و پژوهش در عملیاتی کردن برنامه‌ها، موجب دوباره کاری، اتلاف وقت و بودجه می شود. پس در موضوع های مهم و با اهمیت نیاز به علم و پژوهش برای تصمیم گیری درباره اجرای آن بیشتر است.تا ریسک اجرای آن به حداقل برسد.

و فراخوان از این جهت که تمام افراد تحصیل کرده از جمله دانشگاهیان،طلاب و پژوهشگران باید نگاهی موشکافانه و کنجکاو به پدیده های پیرامون خود داشته باشند و نسبت به آنچه پیرامونشان می گذرد، حساس و ذهنی پویا و پرسشگر داشته باشند.تا بتوانند مسائل،نیازها و مشکلات موجود را شناسایی کنند و جهت توسعه،پیشرفت و تعالی جامعه بتوانند برنامه های راه گشایی را پی ریزی کنند.

نویسنده:پریسا عسکری

اخلاق و معنویت در گام دوم انقلاب

​توجه به اخلاق و معنویت می تواند سکوی جهش یک جامعه به سمت توسعه و پیشرفت باشد و زمینه هایی همچون عقلانیت،خلاقیت،پویایی،تعلیم پذیری، مشارکت پذیری و ریسک پذیری را در افراد جامعه ایجاد کند. یکی از موضوع های مؤثر و مهم در پیشرفت و تعالی جامعه ، اخلاق و معنویت است پس مسلماً توسعه منهای اخلاق و معنویت نه تنها مفید نیست بلکه مضر است.

اساساً توسعه دینی، معنوی و ارزشی توسعه ایده آل ماست که توسعه ای هماهنگ با نظام آفرینش و نظام ساختار وجودی انسان است. در این بیانیه رهبر به مسئولیت دستگاههای حکومتی برای ترویج اخلاق و معنویت تاکید داشته اند. دستگاههای حکومتی باید ابزارهای گسترش اخلاق و معنویت در جامعه را فراهم آورند. به این صورت که با کانون های ضد معنویت که مردم را از اخلاق و معنویت دور می کنند، مبارزه کنند.همچنین زمینه را برای ترویج اخلاق و معنویت در رسانه های، دستگاه های آموزشی از جمله آموزش و پرورش،دانشگاه ها و… فراهم کنند.

البته تاکید رهبر درباره وظیفه مهم دستگاههای دولتی به معنای نفی وظایف اشخاص و نهادهای غیر حکومتی نیست بلکه هر شخص با هر نقشی در جامعه در گسترش اخلاق و معنویت تاثیر دارد. پس مردم در ابتدا با اصلاح رفتار خود و آراسته شدن به اخلاق و معنویت و در مرحله بعد تربیت فرزندان آراسته به اخلاق نیکو می توانند این اصل را در جامعه گسترش دهند.

بنابراین با آراسته شدن جامعه به اخلاق و معنویت، توسعه فرهنگی در آن جامعه محقق خواهد شد، چرا که توسعه فرهنگی زمینه رشد و تعالی سایر توسعه ها از جمله توسعه اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و… را فراهم می‌کند.

نویسنده:پریسا عسکری

به طور كلي, پس از مراجعه فقها به كلام معصومين (ع) , براي پاسخ به مسإله تداوم ولايت و عدم آن در دوران غيبت, دو ديدگاه عمده شكل مي‌گيرد: ۱ عدم واگذاري ولايت در دوران غيبت بر اساس اين ديدگاه, ولايت به معناي حق حاكميت سياسي در دوران غيبت به هيچ كس واگذار نشده و ولايت به اين معنا تنها از آن پيامبر (ص) و امامان معصوم (ع) مي‌باشد. به عبارت ديگر با مراجعه به كلام معصومين, نمي توان چنين ولايتي را براي فقيه ثابت نمود. اين ديدگاه هرچند كه در دوران معصوم, ولايت را در كنار اصل آزادي قرار مي‌دهد و بدين سان, نوعي توازن را برقرار مي‌سازد; اما در دوران غيبت چنين تركيبي را نمي پذيرد. البته برخي از كساني كه ولايت فقيه را در دوران غيبت نپذيرفته اند, از مسإله اي به نام ( (جواز تصرف) ) فقيه سخن گفته اند (۱) كه در ادامه بحث به اين ديدگاه خواهيم پرداخت و رابطه آزادي و ولايت را در آن بررسي مي‌كنيم. از آنجا كه اين نوشتار, درصدد بررسي آزادي و ولايت در فقه سياسي معاصر شيعه مي‌باشد, بديهي است كه بايد به نظرياتي پرداخت كه اصل ولايت را پذيرفته اند. از اين رو, به بررسي بيشتر اين ديدگاه نمي پردازيم; چرا كه اين ديدگاه اساسا ولايت را نمي پذيرد و تداوم ولايت را باور ندارد. و به همين دليل در اينجا تنها به همين مختصر اكتفا مي‌كنيم. ۲ واگذاري ولايت در دوران غيبت اين ديدگاه بر اين باور است كه ولايت به مفهوم حق حاكميت سياسي و حق تصرف در امور ديگران در دوران غيبت واگذار شده است. با مراجعه به كلام معصومين, درمي يابيم كه آنها اين ولايت را به ديگران واگذار نموده اند. از نظر اين ديدگاه, در پاسخ به سوال اصلي مذكور, مي‌توان گفت كه دليل حكمت و لطف به دوران غيبت نيز منتقل شده و بنابراين دليل حكمت و لطف, منحصر به دوران حضور امام نيست. امام خميني (ره) در اين باره مي‌نويسد: ( (دليلي كه بر ضرورت امامت اقامه مي‌گردد, عينا بر ضرورت تداوم ولايت در عصر غيبت دلالت دارد) ) (۲) بنابراين, طرفداران اين ديدگاه سراغ كلمات معصومين رفته و تلاش مي‌كنند با استفاده از اصل ( (استظهار) ) , شخص يا اشخاصي را كه اين ولايت به آنها واگذار شده است, شناسايي كنند. بر اساس اين اصل, ضمن پذيرش فقدان نص در زمينه ولايت در دوران غيبت, به ادله مراجعه مي‌شود و تلاش مي‌شود ( (ظهور) ) ادله را اثبات نمايند و در اينجاست كه تفاسير و ديدگاههاي متعددي شكل مي‌گيرد. ديدگاههايي كه بر اين اساس شكل گرفته است, صرف نظر از اختلافات اساسي و بسيار مهمي كه دارند, دو نكته زير را مي‌پذيرند: ۱. اصل, عدم ولايت فرد بر فرد ديگر است و اثبات ولايت, نيازمند ارائه دليل معتبر و قطعي است. ۲. نصي قطعي بر ولايت در دوران غيبت وجود ندارد و آنچه موجود است, ادله اي است كه تفاسير متعددي را برمي تابد. کلیدواژه:حکومت اسلامی،ولایت فقیه،امامان معصوم(ع)

منبع:بانک جامع مقالات ولایت فقیه،آزادی و ولایت در فقه سیاسی معاصر شیعه، ص3275

برگشت از راه انقلاب؛ به ضرر خودِ انسان

جوان‌های امروز ما، جوان‌های نسل معاصر ما و جوان‌هایی که در آینده خواهند آمد، بدانند راه انقلاب، راهی است که احتیاج دارد به عزم، به ایمان، به ثبات قدم. بعضی این ثبات قدم را دارند، بعضی در بین راه برمی گردند؛ البته این‌ها به ضرر خودشان عمل می‌کنند؛ (فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّما ینْکُثُ عَلی نَفْسِهِ) [1] آن کسانی که از راه انقلاب برگردند، مثل کسانی هستند که در تابستان روزه گرفته اند و تا اواخر روز، روزه را حفظ می‌کنند؛ اما یک ساعت به غروب، دو ساعت به غروب، طاقتشان تمام می‌شود و افطار می‌کنند. این مثل همان کسی است که از اولِ روز، روزه نگرفته است. باطل کردن روزه در هر زمانی از ساعات روز باشد، ابطال روزه است. در راه انقلاب اگر ثبات قدم وجود نداشت، اگر پیوستگی حرکت وجود نداشت، انسان رابطه اش با انقلاب قطع می‌شود. این بی وفایی به انقلاب است. [2]

پی نوشتها:

[1]: . فتح، ۱۰.

[2]: . بیانات در مراسم نوزدهمین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی (ره)، ۱۴خرداد۱۳۸۷.

منبع:فجر بیداری انقلاب اسلامی - اداره تولیدات فرهنگی - صفحه ۷۷