یکی  از خلفای  بنی  عباس  براهل  بلخ  بر اثر ندادن  مالیات  غضب کرد ، ومردی  را  برای  سرکوبی آنها  اعزام  نمود   وتاکید کرد  هرچه می توانی بر مردم  سخت گیری کن  وانان  را  تحت  فشار  قرار بده  تا بهاین  وسیله مالیات   عقب افتاده  وصول گردد.

   فرماندار جدید که از هر نظر تسلیم خواسته  خلیفه گردیده بود  روانه بلخ شد  .چون وارد  شد فرمانی چنین صادر کرد که من از جانب  خلیفه آمده ام  و هرچه زودتر مالیات خود را  بپردازید  که هرکسی تخلف کند  مجرم  شناخته  می شود  و جای  او در زندان  است .   با نشر این  اعلامیه  غوغای  عجیبی  در میان  مردم   به پا شد  وهمگی آرامش خود را  از دست دادند   همسر  و  فرزند  فرماندار دراین  سفر همراهش بودند  مردم بلخ راه چاره ای  نیافتند  جز آنکه  دست به  دامن عیال  فرماندار  شوند  تا شاید چاره  پیدا کند .

   عده  زیادی  از زنان  و کودکان  آشفته  حال  نزد همسر  فرماندار  رفتند وناراحتی و نیازمندی  خود را  اظهار  نمودند .   وضع  رقت  بار  کودکان  و زنان  بی  سرپرست   درحال آن  بانوی  با  ایمان  تأثیر کرد .  زن با دیدن این منظره   پیراهن  جواهر  نشان  خود را   که  برای  مجالس عروسی تهیه کرده بود   به عنوان  پرداخت مالیات  شهذ  بلخ  بهشوهر خود داد   فرماندار هم به نزد خلیفه فرستاد  که از تقصیر  مردم بلخ  نسبت به  نپرداختن   مالیات  بگذرد  ( البته  باید  دانست  که بهای  پیراهن  اهدایی  از  مالیات  بلخ خیلی  بیشتر بود)

فرماندار  با  پیراهن  به  سوی  مرکز  خلافت  حرکت  کرد  او پیراهن را  در مقابل  خلیفه نهاد  خلیفه پرسید  : این چیست  ؟  مالیات  مردم  شهر  بلخ است  . چون مردم تهی  دست   واز پرداختن خراج عاجز بودند  همسرم این پیراهن را تقدیم کرده   تا از سر تقصیرات  آنها  بگذرید.

  وقتی خلیفه از ماجرا  با خبر شد   دانست که  نپرداختن مالیات   براثر فقر و نداری  مردم بوده   و این زن برای  نجات  آنان   چنین   کاری  انجام داده  است   پس او از ایثار  آن زن   وهمت بلند وی  شرمشار شد  وفوری  فرمان  داد  که از مردمبلخ  برای همیشه  مالیات  نگیرند   وپیراهن را  برای  آان بانو برگرداند  . فرماندار پیراهن را به بلخ برگرداند  و به همسرش سپرد  زن پرسید آیا  سلطان بر این پیراهن نگاه کرد  یانه ؟ فرماندار جواب داد بلی 

 زن گفت پیراهنی  که  نگاه  نامحرم   برآن  افتاده باشد  من نمی  پوشم   آن را  بفروشید تا در بلخ  مسجدی  بنا کنند  .

  مسجد کنونی بلخ  از بهای  همان  پیراهن  است   . پس از اتمام  ساختمان   یک سوم پول  پیراهن  اضاغه آمد  آن را نیز زیر یکی  از پایه های   بنای مسجد  پنهان کردند  که هر زمان  مسجد محتاج تعمیر باشد  از پول آن  استفاده  کند .