سمیع(مدرسه علمیه امام خمینی (ره)کرمانشاه)

لیله الرغائب  ، شب آرزوها ……

شب یلدار عشق … یلدای معرفت

یلدایی که به جای شاهنامه  خوانی  و قصه های مادربزرگ  این صدای  دل نواز خداست  که در گوش بنده ه ایش  طنین می  افکند ومهمتر اینکه  نجوای  بنده هایش را می  شنود  تا آرزوهای  بزرگشان  را اجابت کند .

راستش  را بخواهید  تا امشب به ارتباطم  باپروردگار  از این زلویه  نگاه  نکرده بودم  !! حسم بر این است  همچون مسافر  به سویی  می  روم که راهی بسیار نزدیک دارم وبا تمام  وجود احساس می کنم   به پیشگاه   زنده ی  جاوید ی  رهسپار می شوم  که  همه چیز  را می داند  اما سکوت محض است  ..

 ای  یگانه ی  من !!! ای  دوست کسی که  دوستت دارد .، امشب در حالی  که با کوله باری  از گناه  ، نیاز و تمنا خانه نشین آستان  نیلوفری چشمانت شده ام  که باران اشک  مجالم نمی دهد ومرا بهمیهمانی  خود برده است  ، بارانی که سکوت  کوچه ه ای  دلم  را شکسته  وبوی خاک کویر نشنه  ی  دلم به مشام  می  رسد وبیداد می کند ، پس دلم را دریاب و بگذار  به زیر چتر نگاهت  و زیر  سایه ی بخششت  پناه ببرم   ای روشنی   چشم کسی که امیدش  به تو دیرینه است   وجود و رحمتت  را به خوبی می شناسد پس کمکم کن همین امشب بارم را جابگذارم وتورا با خود برگردانم

واما در لیله الرغائب …چه آرزویی بزرگتر از تو …ای ارباب رعیت نواز !! وچه چیزی قشنگتر از امید به تو … ای مهربانتر از مادر !!  وچه آرامشی بهتر  از لحظه های نگاه  بهتو .. ای آرامش مطلق

مولای من ..

امشب تمام  آرزوهایم  و بزرگترینشان  نیز درهمین  یک جمله  است  :  اللهم  عرفنی  نفسک  !! چه آنکه  اگر نشناسمت پیام  و پیامبر  آسمانی  ات ومولای عاشقی  ها همان یگانه  ذریه ی  حضرت  زهرا  را  نخواهم  شناخت   واین یعنی گمراهی از دین تو ..

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی

چه زیان ، تورا که من هم برسم  به آرزویی

ای خدای  بزرگ…

 امشب دستانم  را به سوی   تو گشوده ام و هراسان  به ریسمان  طاعتت چنگ انداخته  ام اما …؟ اما این راهم می دانم  که هرگز از عهده ی  شرکت برنبامده ام   نه اینکه  نخواسته ام  … که نتوانسته ام ، شاید بتوان  گفت  سپاس واژه ی   حقیری  است  در برابر این  همه بزرگی  … این  همه  عنایت  … این  بنده  نوازی … این همه 

 اگر بخواهم باز هم بنویسم  درد دلهای عاشقانه  ام  در این  صفحات محدود نمی گنجد پی بار خدایا  درپایان  امیدوارم  که…

 امشب مرا جز با ر  واکردن حاجاتم برنگردانی  وهمواره   مرا  دوستدار  دیدارت  کن   وخود نیز  دوستدار  دیدارم  باش  که همین مرا  بزرگترین  آرزو و والاترین   گشایش است  هرچند که  بدون مهدی  فاطمه  همه  شب  لیله الرغائب  است .                     

رویا  محمدی  طلبه  پایه سوم

بازهم  دلم  گرفت    این  روزها  زیاد اینجوری  می شم  ، وقتی  بی خانمان  وکارتن  خواب  می  بینم ،  و قتی  ژنده پوش  و فقیر می  بینم  ،  وقتی  جوان  اسیر موا د  می  بینم ،  با  خودم  می گم  این ها  یه  روزی روزگاری امید  بودن  عزیز بودن  و عزیز  داشتن  چی  شد که  به اینجا  رسیدن ؟ وقتی  چشم  تر کودکی  را  که  مادرش  اورا  با  خود می  کشد تا  اسباب  بازی  و  یا  خوراکی  نخواهد   یا  دستان لرزان  پیرمرد  و  چشمان  نگران   پیرزنی  را  که  لباسش مندرس است  ، سرگشتگی  مرد  دارو  به  دست  از این  مطب  به  اون  مطب ، منقلبم  می کند .  توی  اینجور وقت ها  که  قلبم  تو ی  سینه  م  فشرده  می  شه    از خدا  می  خوام   که یا  دلم  را  ازآشوب  و هنگامه  خالی کنه   یا  چشمم  را  بر این  نادیدنی ها   ببنده  یا  در دم  عدالت  مهدوی  اش رو  جادی  کنه  . راستش  گاهی  اصلا  دلم  نمی خواهد  که از خانه  بیرون بیام  دیگه صبر و  طاقتی  برام  نمانده  - حالا در کنار  این ها  ، ماشین های   خارجی  که  مسافرش  سگهای  شناسنامه  دارن  و  غرور و  سرمستی  مرفه های  بی  دردی  که  حتی  انفاق سکه ای   راضی  نمی شن  و صاحبان علمی  که  حاضر  نیستن  یک روز  علمشان  را  ارزانی خدا  کنند و یه  بیمار را  رایگان   ویزیت  کنن  ، یه موکل  را  برای  رضای  خدا  مشگل  گشایی کنن  یه  امضاء را برای  آخرتشان  خودشان  بی حساب و کتاب  پای  برگه  یه  گرفتار ی  بزنن   و اسیر میله  های  زندانی  را  مثل  کبوتری  رها  کنن  ،  دیوانه  ام  می کند ،  احساس بیچارگی  می  کنم   و قتی  این ها  را  می  بینم  وکاری  از دستم  بر نمی  آید   فکر  می  کنم  گرانی  ها  هم  دل  مردم  را غم  بار  کرده  و  هرکس  سر  در  جیب  خودش شده ، همه ی  رنگ  ها  رنگ  پاییزن  ، نگاه ها یخی  ان  ، قلب  ها  سنگی  ان  ، آفتاب  اسیر  دود و سیاهیه   ، مولا جان  یا  صاحب  الزمان   ! دلم فقط به  آمدنت  خوش است   می گم  وقتی  بیای همه چیز  سرجای  خودش قرار  می  گیره  ، حتی  …..

سلام  بر ان  دل  کوچک وآسمانی  ات  که  جگرهای   عاشقان درد آشنا را  به سوز ابدی  و داغ  جاوید   مبتلا ساخته   هم اکنون  که در حال نگاشتن   این چند خط می  باشم   حس  غریبی  دارم   جانم  همچون  کبوتری   عاشق  به  پرواز رفته است   همین  که  طوفان  خاطره های کربلا   و بی قرار ی  های کودکانه ات   درذهنم می چرخد  بی اراده دلم به سویت  پر  می کشد  و باران اشک  سکوت  کوچه های قلبم را که لبریز از عشق  به  وجود به  دلربایت است  درهم  می  شکند  آن روز که  دشت  کربلا  درزیر شعله های  نیزه  دارخورشید می سوخت  تورا در آن  سرزمین  که موج  در موج   ازریگ وخار  پوشید  ه بود به پاکی گلی  باران زده  تداعی می کنم  .

  یاد آن  هنگام  که آن صدای  نرم  و آهنگین   پای  کودکانه ات  به دنبال  پدر  درصحرا  طنین  افکنده  بود   همچون  نسیمی  قلبم  را  می نوازد و آن را  لبریز  از غم و اندوه  می  سازد .

یا د آن هنگام  که  پرنده  کوچک  سینه ات در پی  دیدار  قاب  چشمان  نازنین  پدرت  پرپر  می  زد  و به همین  امید  نگاه  شفاف   و معصومانه ات   را به آن اسوه  ی  صبر  و شکیبایی   دوخته بودی  چنگ در دلم  می  اندازد  چرا که  تنها  نصیب  از آن  نگاهها  نوشیدن   جرعه  جرعه  چشمه  ی  چشمان  عمه ات  بود

اگر بخواهم   باز هم  بنویسم  در دلهای  عاشقانه ام  دراین  صفحات  محدود  نمی گنجد   اما رقیه جان به جرات  می توان  گفت  گفت  که تو در صحرای  کربلا   همچون  تک  ستاره ای   درخشان  درمتن  کبود  آسمان  درخشیدی  وبه  قله  بلند عزتی راه یافتی  که  دیگران  از رسیدن   به  آن  ناتوانند .

واما امروز اگر آسمان  دل  ما مه  آلود  و هوای خانه   چشمانمان  بارانی  است  به یاد  مظلومیت  و  غربتت   به یاد  دلاوری  های   سرور  جوانان  بهشت  حضرت  سید الشدا (ع)  به یاد سربازی  طفلی  بزرگ  حضرت  علی  اصغر  به یاد رشادت ها   و صبوری  حضرت  زینب  (س)  و به یاد ایثار  و گذشت های   قمر بنی  هاشم   حضرت  عباس  (ع)   و سایر شهدای  قیام کربلا  می باشد   و درپایان   امیدوارم  که  در دو سرا  مشومل  شفاعتشان   قرار گیریم  و قلبمان  کانون  محبت   آل  الله  گردد  و روزی  از همین روزها ی   قریب  دست  با کفایت  یگانه  ذریه ی  حضرت  زهر ا  (س)   حضرت  بقیه الله الاعظم   (عجل الله  تعالی فرجه الشریف  ارواحنا  له الفداه)  ازآستین  بیرون  آید   و شاهد  حضور  پرخیر وبرکت  و  عدل  گسترش باشیم   انشاءالله 

رویا محمدی  طلبه  پایه سوم   مدرسهامام خمینی ( ره)  کرمانشاه

مهدیا !

دارد زمان آمدنت  دیر می شود

جوان  سینه زنت  پیر می شود

تأثیر گریه های  غریبانه شماست  

 دنیای غروب جمعه  که  دلگیر  می  شود

السلام علیک یا ابا عبد الله